İMAM-I EBU YUSUF
İMAM-I MUHAMMED ŞEYBANİ
İMAM-I ZÜFER BİN HÜZEYL
İMAM-I HASAN BİN ZİYAD
ABDULLAH İBNİ MÜBAREK
İMAM-I MATÜRİDİ
EBÛ MUHAMMED CERÎRÎ TABERÎ
İMAM-I BİRGİVİ
SEYYİD ŞERİF CÜRCANİ
SEYYİD AHMED TAHTAVİ
SEYYİD ŞEMSEDDİN HANEFÎ
DAVUD-İ TAİ
FAHR-UL-İSLAM ALİ BİN MUHAMMED PEZDEVİ
İBRAHİM HALEBİ
SERAHSİ
SERAHSİ
ŞEMS-ÜL-EİMME HULVANİ
İBNİ ABİDİN
ŞA´BÎ (EBU ÂMİR B. ŞURANİL)
IMAM MUHAMMED ES-SEYBÂNÎ
EBUBEKİR ER-RÂZİ EL-CASSÂS
EBUBEKİR ER-RÂZİ EL-CASSÂS
BEYDAVİ
ABDULLAH EBU’L BEREKET EN-NESEFİ
İMAM-I RABBANİABDULLAH EBU’L BEREKET EN-NESEFİ
ŞA´BÎ (EBU ÂMİR B. ŞURANİL)
642-723 M. Tâbiîndendir. Küfe âlimlerinin ileri gelenlerindendîr. Hadis âlimidir. Halifelere müsteşarlık yapmıştır. Ebu Hanife´nin de hocalarınndandir.
IMAM MUHAMMED ES-SEYBÂNÎ . (132/749-189/805) :
Hanefi mezhebinin üç büyük imamından biri. Ebu Yusuf'la birlikte, kendisine Hanefi mezhebinin iki imamı anlamında "İmameyn" denir. Küçük yaşta Ebu Hanife'nin derslerini takibe başladı. 150/767'de Ebu Hanife'nin ölümü üzerine, fıkıh tahsilini Ebu Yusuf'tan tamamladı. İmam Muhammed b. Hasan, Ebu Hanife'nin öldüğü tarihte on sekiz yaşındaydı.
İmam Şafiî, İmam Muhammed'den çok istifade ettiğini belirtip, ondan aldığı ilim ile bir çok kitap yazdığını ifade eder (İbn Nedim, el-Fihrist, s. 295).
Harun Reşid, başlangıçta kadılık görevini kabul etmediği için İmam Muhammed'i iki ay hapsetti. Daha sonra İmam Muhammed bu kararından vaz geçince, geçici bir müddet için başşehir yapılan Rakka'ya kadı tayin edildi (Sava Paşa, İslâm Hukuku Nozariyatı, I, 97-98).
176/792'de Zeydi İmam Yahya b. Abdullah'ın isyanı meselesinde, Harun Reşid, İmam Muhammed'le istişare etti. Bu istişarenin sonucu olarak Halifenin güvenini kaybetti ve Ali oğulları taraftarı olmak şüphesi altında kaldı. Eserleri teftiş edilerek, isyana sürükleyen parçaların olup olmadığı kontrol edildi ve bu arada da kadılık görevinden de azledildi (Taberi, Tarih, el-Ümam..., III, 619).
İmam Muhammed, kadılıktan azledildikten sonra,189/805 yılına kadar Bağdad'da kaldı. Bu arada Halifeyle araları düzeldi ve yeniden göreve getirilerek Horasan kadılığına tayin edildi
Mezhebi sistematik hale getiren, el-Asl, el-Câmi'ü's Sagir, el-Câmi'ü'l-Kebîr, ez-Ziyâdât, es-Siyerü'l-Kebû'i yazan odur. Bu kitaplar güvenilir rivâyetler olarak zikredilerek "Zâhirü'r Rivâye" veya "Mesâilü'l-Usûl" adiyla mezhebin ana kaynaklari sayilmistir
EBUBEKİR ER-RÂZİ EL-CASSÂS :
(d 305/917-Ö 370 /981) Bağdatta ölmüştür.Ahkamul kuran adlı tefsiri yazmıştır.
FAHREDDİN ER-RÂZÎ :
Razi müfessir ve kelamcı kimliğiyle tanınan 543/1149 senesinde, Rey şehrinde doğmuş, 1210 senesinde vefat etmiş, geride 200den fazla eser bırakmış olan Fahrettin er-Razi'dir. Bu 200 çaplı eserden sırf tefsiri,16 cilt olup Türkçeye de 'Tefsir-i kebir'ismiyle çevrilmiştir. Razi fatihadan bin soru çıkartıp binine de cevap verebileceği iddiasıyla bu tefsiri yazmaya başlamış ve aşılamaz bir eser ortaya koymuştur. Şafii itikadında olduğu daha kuvvetli olsada mezhep taaasubu yoktur.
Nassı akla tercih etmiştir
Horasan’da yetişmiş, meşhur din ve fen alimi. İsmi, Muhammed bin Ömer bin Hüseyin bin Hüseyin bin Ali et-Teymî el-Bekrî’dir. Künyesi Ebû Abdullah ve Ebü’l-Me’alî, lakabı Fahrüddîn’dir. Allame, Şeyhülislam ve Fahr-i Razî denilmiş, İbn-i Hatîb-ir-Rey (Rey Hatîbi’nin oğlu) diye tanınmıştır. Soyu Kureyş Kabîlesine ulaşır. Aslen Taberistanlıdır. 1149 (H.544) senesinde Rey/İRAN şehrinde doğdu. 1209 (H.606) senesinde Herat’ta /AFGANİSTAN vefat etti. İranlıdır.Harzemşahlar dönemi.
ABDULLAH EBU’L BEREKET EN-NESEFİ (Hicri 710 yılında vefat etmiştir.)